झरी

शर्मिला श्रेष्ठ झरी तिमी नसताउन न हो मलाई यसरी गल्ति के नै थियो र मेरो बर्षियौ बेसरी। मेरा खेतबारी कान्ला डुबे खाउला नै कसरी तिमी गर्जियौ बर्षियौ अनि खोला नदि पनि तेसरी। भन्छौ-विश्र्वकै वातावरण बिग्रियो कसरी धुलो धुवा उडाउछौ किन त बेसरी। हिमाल तताउने काम गर्छौ तिमी जसरी म रुक्नै सक्दिन, धकल्छ वादल हुरीले बेसरी। बृक्षारोपण गर्दैनौ , नाङ्गा पहाड झर्छन् जसरी पृथ्वीका मानव भन अब सुखी हुन्छौ कसरी। कहिले अलाप्छौ, ओहो सुक्खा भयो धर्ती कसरी तिम्रै अज्ञानता र लापर्वाहि ले आउन बाध्य यसरी।
आउन बाध्य यसरी।।।।।।।।